Teoria inteligentnego stworzenia (t4)

Zasady systemu essenceizm

użyte w Teorii inteligentnego stworzenia

1. Zasada bezczasowości lub wieczności (czyli nieoznaczoności czasowej) – to pierwszy z dwóch fundamentalnych atrybutów sfery poza czasem i przestrzenią.

2. Zasada bezstrukturalności (nieoznaczoności przestrzennej), w której nie ma nic zajmującego jakąkolwiek przestrzeń albo objętość – to drugi fundamentalny atrybut tej sfery.

3. Zasada istnienia Absolutnej Pierwszej Przyczyny wypełniającej sobą sferę poza czasem i przestrzenią i będącej źródłem powstania czasoprzestrzeni. Tę Pierwszą Przyczynę zdefiniowałem jako Byt Pierwoistny cechujący się brakiem początku powstania, brakiem czegokolwiek, co mogło być przed Nim, czyli istniejącym od nieskończoności.

4. Zasada wiecznego wszechistnienia praenergii – to nieoznaczoność stanu energii wypełniającej sferę poza czasem i przestrzenią, a równocześnie oznaczoność tej energii pod różnymi postaciami, gdy wypełnia ona czasoprzestrzeń wszechświata.

5. Zasada głównej siły, która funkcjonuje w stanie poza czasem i przestrzenią oraz w czasoprzestrzeni wszechświata. Tą siłą jest siła miłości. Jej źródłowa forma, czyli Pierwoistna Siła Miłości, wyłoniła się z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Spowodowała ona powstanie wszechświata, życia i ludzi. Naukowcy traktują ją jako siłę początkową pod nazwą super siła.

6. Zasada istnienia bytów w sferze poza czasem i przestrzenią. Ten rodzaj istnienia jest koncentracją praenergii uformowanej wokół osobowościowego centrum posiadającego inteligencję, uczuciowość i wolę. Tak należy rozumieć definicję każdej z istot przebywających w tej sferze. Są one wiecznymi istotami wywodzącymi się z Bytu Pierwoistnego, stworzonymi na Jego wzór. Przykładem takiego bytu jest człowiek, a właściwie jego osoba duchowa.

7. Zasada doskonałości – każdy byt zdąża do osiągnięcia doskonałości w oparciu o prawa i zasady pochodzące od Stwórcy, a każda istota duchowa w oparciu o swoją inteligencję, wolę i uczuciowość. Wszystko, w czym Bóg jest bezpośrednio obecny, staje się doskonałe.

8. Zasada konieczności istnienia czasoprzestrzeni. To oznacza, że czasoprzestrzeń jest dla ludzi miejscem dochodzenia do stanu prawdziwej miłości oraz przechodzenia rozwoju do pełnej doskonałości. Jest to konieczne, aby w pełni przygotować się do wiecznego przebywania w sferze poza czasem i przestrzenią.

9. Zasada wszechobecności (czyli nieoznaczoność lokalizacji istot duchowych w sferze ich przebywania). Wszystkie byty duchowe przebywające w sferze poza czasem i przestrzenią po osiągnięciu doskonałości są w niej wszechobecne.

10. Zasada komunikacji w sferze poza czasem i przestrzenią (inaczej zasada systemu wizji). Wszelkie porozumiewanie się między bytami tam istniejącymi odbywa się za pomocą intuicyjnego przekazywania treści uczuć lub myśli, choć może też w pewnych przypadkach dokonywać się w formie wizji zaczerpniętych z materialnych struktur wszechświata.

11. Wszelkie pochodzące od Pierwszej Przyczyny prawa i zasady funkcjonowania sfery poza czasem i przestrzenią są określone jako wszechdostępne, niezbędne, absolutne, wieczne i dobre, to znaczy zgodne z Jej koncepcją stworzenia.