Essenceizm 5 - “Wieczność nie jest z tego świata”

Zakończenie

Podsumowanie wiedzy o naszej wieczności

Tytuł tej książki oznacza, że essenceizm chciałby uświadomić każdemu człowiekowi pozytywną wizję przyszłości. W mojej książce jest mowa o wieczności. Chciałem w niej dostarczyć argumentów, aby każdy mógł wyciągnąć właściwe wnioski dotyczące krótkiego ziemskiego życia człowieka w porównaniu z wiecznym życiem w świecie duchowym. Dobrze by było, żeby wszyscy zrozumieli, że są wieczni, a życie na Ziemi jest tylko krótkim, aczkolwiek niezbędnym czasem przygotowania się do tej wieczności. Ten fakt mógłby bardzo zmienić postawę ludzi wobec życia. Niestety, można sobie tylko pomarzyć, żeby w wyniku uświadomienia sobie swej wieczności ludzie pokochali się nawzajem, zaprzestali wszelkich złych działań oraz zaczęli żyć jak jedna wielka, kochająca się rodzina.

Wokół nas każdego dnia ludzie umierają i przechodzą do świata duchowego. Wciąż zastanawiamy się, jaki jest ich dalszy los. Jeśli zakończyli swoje życie w niedoskonałym świecie, to z całą pewnością nie osiągnęli stanu, który można nazwać doskonałością osobistą. Essenceizm wyjaśnia, że rozwój duchowy, który osiągamy w momencie śmierci, wykazuje stosunkowo niski poziom wobec tego, jaki był nam przynależny zgodnie z pierwotną koncepcją Stwórcy. W takim razie po opuszczeniu świata fizycznego nie mamy kwalifikacji doskonałych synów i córek Bożych. Ten stan nie może trwać wiecznie, gdyż oznaczałoby to porażkę Stwórcy. Musi istnieć sposób na dopełnienie rozwoju duchowego każdego człowieka.

Gdy po śmierci fizycznej zostawiamy swoją osobę fizyczną w grobie, to w tym momencie tracimy szansę na przewidziany przez Byt Pierwoistny stan wieczności wypracowany w skali jednego ziemskiego życia. Równocześnie, jeżeli przeznaczył On nas do wieczności w stanie doskonałości, to prędzej czy później musimy ją osiągnąć. A zatem albo musimy wrócić na Ziemię i dokończyć swój rozwój, albo znaleźć sposób, aby dokończyć nasz duchowy rozwój w świecie duchowym. O powrocie na Ziemię piszę w rozdziale dotyczącym obecnego stanu świata duchowego. Jednakże powrót na Ziemię, na której wciąż istnieje zło, nie daje szansy na większy rozwój duchowy, niż to miało miejsce w naszym poprzednim ziemskim życiu. Nie da się jednak całkowicie zaprzeczyć możliwości powrotu do życia ziemskiego pewnych osób duchowych. Pokazał to sam Jezus Chrystus. Są zatem osoby duchowe, które bardzo pragną wrócić na Ziemię dla doprowadzenia swojej życiowej misji do końca. Dotyczy to przede wszystkim tych, którzy chcieliby wyzwolić Ziemię od zła, to znaczy pomóc Jezusowi w dokończeniu Jego misji. Osiągnięcie przez nich tego celu jest czymś najpiękniejszym, co można sobie wyobrazić wobec obecnej cywilizacji ziemskiej. Źródłem ich motywacji jest nie tylko ich własna wieczność, ale również wieczność wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek narodzili się na Ziemi. Dla nich i dla nas wszystkich wieczność w idealnym świecie pod patronatem Bytu Pierwoistnego jest najważniejszą sprawą w dziejach ludzkości. Tą książką chciałbym właśnie uzmysłowić ludziom odwieczną prawdę, że nasza wieczność jest absolutnie najistotniejszym zadaniem dla każdego człowieka. To ma być nie tylko naszym zadaniem, ale również osiągnieciem celu stworzenia wszechświata.