Rozdział 5

Idea szczególna Bytu Pierwoistnego

Celem szczególnej idei bytu w essenceizmie jest opisanie Boga jako Bytu Pierwoistnego, czyli źródłowego dla wszelkich innych istot i bytów. Jest to zadanie przyjęte dla tego systemu i opisane dokładnie w pierwszej książce o essenceizmie. Pod pojęciem Bytu Pierwoistnego w stworzonym przeze mnie systemie funkcjonuje Byt posiadający Osobowość. Dlatego można Go też nazwać Istotą Pierwoistną. Temu założeniu towarzyszy główna teza, że jest On ponadczasowym Stwórcą wszechrzeczy. Idea Bytu Pierwoistnego jest bazą do analizy wszelkiej badanej rzeczywistości. Dla lepszego zrozumienia powtórzę poniżej ciąg myślowy użyty w poprzedniej publikacji.

Jeśli taki Byt Pierwoistny istnieje, to musi być potężniejszy od całego wszechświata, bardziej pierwoistny od niego i źródłowy co do jego powstania. Zatem to wszechświat świadczy o swoim Stwórcy. Zapoczątkowanie czasoprzestrzeni od momentu Wielkiego Wybuchu sugeruje istnienie przed jej powstaniem źródłowej, wiecznej i nieograniczonej sfery określanej jako stan poza czasem i przestrzenią.

Oznacza to, że wszechświat powstał z energii „umiejscowionej” poza czasem i przestrzenią, czyli z Energii Pierwszej Przyczyny, stanowiącej jeden z dwóch głównych atrybutów Bytu Pierwoistnego. Z tych samych względów, co fakt istnienia Bytu Pierwoistnego, powinna być ona niewyczerpalna i wieczna. Stanowi ona swoistą Stronę Fizyczną Bytu Pierwoistnego. Ta twórcza Energia funkcjonuje według Jego Praw i Zasad, które stanowią drugi główny atrybut Bytu Pierwoistnego. Oczywiście również i one istnieją wiecznie poza czasem i przestrzenią. Wywodzą się one z Inteligencji, Woli i Uczuciowości Bytu Pierwoistnego. Tworzą Jego Osobowość, czyli Jego Stronę Duchową. „Teologicznie” Jego Osobowość może być nazywana Duchem Bożym.

Ponieważ Byt Pierwoistny istnieje przede wszystkim poza czasem i przestrzenią, to nie podlega zasadzie przyczynowości działającej tylko w czasoprzestrzeni. Nie ma On zatem „Swojej własnej” przyczyny. Byt Pierwoistny jest Bogiem doskonałym, absolutnym i niemającym ani początku ani końca, a zatem nie może mieć żadnej „Swojej” przyczyny. Sam jest absolutną Pierwszą Przyczyną.

Należy jeszcze wyjaśnić, dlaczego w moim systemie przyczynowość Bytu Pierwoistnego jest taka ważna. Według essenceizmu istnienie Boga nie jest bowiem problemem wiary, ale logiczną koniecznością. Essenceizm odrzuca bowiem pogląd, że wszechświat powstał z niczego. W tej sytuacji, bez uznania Stwórcy jako Początkowej Konieczności, nie można byłoby wyjaśnić faktu zaistnienia wszechświata, a w szczególności okoliczności powstania materii. To samo dotyczy zaistnienia życia. W tym przypadku obecność Stwórcy jest również koniecznością.    

Oczywiście te twierdzenia essenceizmu będą stale weryfikowane w trakcie analizy prawdziwości tezy dotyczącej funkcjonowania Sprawczego Bytu Pierwoistnego oraz faktu, że mógł On rzeczywiście stworzyć wszechświat, życie i ludzi. W tym względzie poruszamy się cały czas w obszarze teorii prezentowanych przez ten system.

Najważniejszym pojęciem w poszukiwaniu Bytu Pierwoistnego jest nieskończoność, której istnienie uznają nie tylko naukowcy, ale funkcjonuje ona również w powszechnej ludzkiej świadomości. Oczywiście nieskończoność nie ma końca, ale również nie ma początku i to jest najtrudniejsze do przyjęcia.

Reasumując, Energia Pierwszej Przyczyny oraz Prawa wypełniające Byt Pierwoistny oddziaływują na wszelkie istnienie zarówno w sferze poza czasem i przestrzenią (inaczej określanej jako świat duchowy), jak i w czasoprzestrzeni wszechświata (określanej jako świat fizyczny). W świecie fizycznym, poznawalnym przez człowieka, przymioty Bytu Pierwoistnego przemieniają się w konkretne formy energii i materii odbierane przez nasze zmysły oraz we wszelkie prawa odkrywane przez naukę. Sposób ich poznawania opisuje epistemologia essenceizmu.