Rozdział 30

Dobro i zło wobec Miłości Boga

W różnych częściach tego opracowania analizowałem praktyczne zrozumienie dobra i zła. Opiszę teraz ich stronę teoretyczną uwzględniającą miłość. Poniżej podaję definicje bazujące na założeniach essenceizmu.

Najpierw prześledzę definicję dobra wywodzącego się z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Tę Osobowość określają Jego Wola, Inteligencja i Uczuciowość ześrodkowane w Sercu. Stanowi Ono Centrum, z którego wywodzi się Pierwoistna Siła Miłości kształtująca dobro. Z Osobowości Bytu Pierwoistnego wywodzą się również Prawa kształtujące wszelką rzeczywistość duchową i fizyczną. Dzięki temu mogę podać definicję dobra. Dobro to stan, który jest wynikiem działania Stwórcy, czyli płynącej z Jego Serca Pierwoistnej Siły Miłości z towarzyszącymi Jej Prawami. Zgodnie z essenceizmem połączenie Praw z Praenergią ukształtuje wszechświat, któremu sens i kierunek rozwoju nadała Pierwoistna Siła Miłości. Zgodnie z essenceizmem dobro jest jedynym stanem duchowej rzeczywistości, który wytwarza z Siebie Byt Pierwoistny. Stąd wniosek, że nie zna On zła.

Przenosząc powyższe definicje na nasz poziom, trzeba stwierdzić, że w naszej rzeczywistości dobro powinno być jedynym stanem przynależnym ludzkości. Można ten stan nazwać idealnym światem. Ze względu na akt stwórczy Bytu Pierwoistnego jedyną siłą kształtującą rozwój ludzkości powinna być siła miłości. Wobec tego sensem życia każdego człowieka jest to, aby przy jej pomocy dojść do doskonałości w czasie ziemskiej części naszego wiecznego istnienia. Tak można określić koncepcję Stwórcy wobec człowieka. Zatem Jego Miłość i Dobro powinny urzeczywistnić się w życiu ludzkości jako powszechna miłość i dobro.

Określiłem, zgodnie z początkową obietnicą, powyższe definicje, aby uświadomić, czym dla nas powinna być miłość oraz dobro. Podkreślam, że obdarzył nas nimi Stwórca. Różnica między Nim a nami polega na tym, że u Niego Miłość i Dobro to jedno i to samo. Byt Pierwoistny jest bowiem harmonijną jednością wszystkich Swych przymiotów. Według essenceizmu dwoma głównymi atrybutami budującymi doskonały stan świata są Jego Prawa i Praenergia. Właśnie ich działanie wytwarza dobro w postaci różnych stanów materii i wielu form energii w czasoprzestrzeni wszechświata. Te stany przenikają się nawzajem od samego początku swego istnienia. Z tymi atrybutami Stwórcy są powiązane Jego główne cechy, czyli Wieczność, Absolutność i Doskonałość. Poprzez kolejne formy rozwoju wszechświata są one wciąż przekazywane do dziedziczenia istotom stanowiącym zakończenie ciągu przyczynowo skutkowego. Chodzi o nas, o ludzi. Odziedziczona od Stwórcy harmonijna jedność Jego cech tworzy dobro będące wiecznym stanem rzeczywistości przeznaczonej dla nas. Dlatego i my powinniśmy być doskonali i wieczni. Taki jest cel naszego fizycznego życia. Równolegle przymioty Jego Osobowości, czyli Inteligencja, Uczuciowość oraz Wola uzupełniają jedność dobra i miłości przez swoje ześrodkowanie w jednym harmonijnym Centrum, czyli w Sercu Bytu Pierwoistnego. Zatem dotyczy to też nas. Dlatego nasza inteligencja, uczuciowość oraz wola powinny być również ześrodkowane w naszych sercach. Tak można zmodyfikować stwierdzenie, że mamy się kierować sercem. Warto o tym pamiętać.

W powyższych akapitach celowo nie zajmowałem się zjawiskiem zła. Zrobiłem to po to, aby jego analizę oddzielić całkowicie od dobra. Byt Pierwoistny nie tylko nie stworzył zła, ale stanowi ono dla Niego stan absolutnie oderwany od Jego rzeczywistości. Stąd mój system stale informuje, że Stwórca nie zna zła.

Według essenceizmu zło to stan wywodzący się z osobowości Szatana. Stanowi go nieznana Stwórcy „nowa strona” osobowości Archanioła Lucyfera, na którą składa się „zła wola”, „zła inteligencja” oraz „zła uczuciowość” ześrodkowane w jego osobowym „źródle zła”. Celowo powyższe terminy wziąłem jednorazowo w cudzysłów, aby podkreślić, że nie mają one nic wspólnego z aktem stwórczym Bytu Pierwoistnego. Wracając do dobrej strony osobowości Archanioła Lucyfera, wyjaśniam, że zgodnie z moim systemem istnieje ona nadal w stanie, który można określić jako „zamrożony”. Oznacza to całkowite zatrzymanie jego pierwotnej aktywności z powodu odłączenia się przez niego od energii pochodzącej od Stwórcy. Spowodowała to tragedia na samym początku historii ludzkości. Wtedy nastąpiło oderwanie się od Stwórcy nie tylko Archanioła, ale i pierwszych ludzi. W ich przypadku umarli oni duchowo, podczas gdy Archanioł Lucyfer uległ zatrzymaniu w czynnościach duchowych, co można określić bardziej jako zamrożenie, niż śmierć. Jest to logiczna różnica między pozycją ludzi jako dzieci Boga, a Archaniołem jako sługą bożym. Przypominam, że według essenceizmu aniołowie boży funkcjonują jakby podłączeni do Bytu Pierwoistnego, co jest sednem ich jestestwa. Są to istoty podobne do ludzkiej osoby duchowej, jednak pozbawione elementu Serca Bytu Pierwoistnego. To jest ta główna różnica między nimi a ludźmi. Poza tym osoba duchowa każdego anioła jest już uformowana, a więc nie musi przechodzić procesu przeżywania miłości dziecięcej, małżeńskiej i rodzicielskiej, przez które przechodzi każdy człowiek w czasie ziemskiego życia. W porównaniu z człowiekiem pozostaje im rodzaj miłości przyjacielskiej, chociaż osłabionej o fakt, że są tylko sługami człowieka. Zatem ich poziom dojrzałości jest ustalony trwale już przy ich stworzeniu, co jest następną różnicą między nimi a ludźmi.

Wracając do osobowości Archanioła zmienionej w osobowość Szatana, wyjaśniam, że zerwanie więzi ze Stwórcą nastąpiło w wyniku zmiany kierunku Bożej Siły Miłości na przeciwny do niej. Powstała wówczas nowa siła o tej samej mocy, ale będąca już siłą władzy, to znaczy siła niwelująca działanie siły miłości. Tak powstał stan niezgodny ze stwórczą koncepcją Bytu Pierwoistnego, czyli stan zła. Ten stan niweczy Prawa Boże oraz zaprzecza istnieniu wszelkim wartościom pochodzącym od Stwórcy. Dotyczy to szczególnie negacji działania Pierwoistnej Siły Miłości. Zatem zaprzecza to faktowi, że Bóg stworzył wszechświat z Samego Siebie, a potem życie oraz nas, Swoje dzieci.

Przenosząc powyższy opis na nasz ziemski poziom, mój system głosi, że prawdziwym wrogiem każdego człowieka nie jest inny człowiek, ale Szatan. Ten były Archanioł utrzymuje przez swą władzę panowanie nad światem i nad każdym człowiekiem. Poza tym, wobec nas na poziomie indywidulnym utrzymuje swą władzę w oparciu o naszą upadłą naturę. Zaszczepił on ją nam, przejmując rodzaj ojcostwa nad pierwszymi ludźmi równocześnie ze zmianą kierunku siły miłości na przeciwny. O tym fakcie każdy powinien wiedzieć. To jest bardzo ważna prawda, którą głosi essenceizm.