Teoria inteligentnego stworzenia (t31)
Inteligentni ludzie we wszechświecie
Pojawienie się człowieka we wszechświecie oznaczało powstanie zupełnie nowej kategorii wiecznego bytu. Przed jego stworzeniem istniały już wieczne istoty duchowe, czyli aniołowie. Istniały również żywe byty fizyczne o ograniczonym okresie życia, czyli rośliny i zwierzęta. W tym tekście będzie mniej o fizycznych bytach, do których należy osoba fizyczna człowieka. Zajmę się bowiem ponownie bytami duchowymi.
Człowiek, nazwany w teorii inteligentnego stworzenia istotą wieczną, został stworzony, aby w najwyższym stopniu dziedziczył przymioty swego Stwórcy. Według tej teorii każdy posiada nabytą od Niego inteligencję, wolę i uczuciowość ześrodkowane w elemencie serca, otrzymanego również od Niego. Zostają one nam przekazane jako „tchnienie życia” w postaci osoby duchowej w momencie urodzenia się osoby fizycznej. Człowiek ma zatem osobowość wzorowaną na Bycie Pierwoistnym. W Jego założeniu każdy z nas w czasie ziemskiego życia miał doprowadzić swoją osobowość do doskonałości. Dokładnie chodzi o rozwój naszej wiecznej osoby duchowej posiadającej wewnętrzną naturę kierującą, zwaną również naturą pierwotną. To ona dziedziczy elementy inteligencji, uczuciowości i woli pochodzące od naszego Stwórcy.
Teoria inteligentnego stworzenia, opierając się na analizach systemu essenceizm, ustaliła, że człowiek:
1. nie jest zwierzęciem,
2. ma w sobie osobowość duchową i fizyczną,
3. żyje wiecznie, gdyż wywodzi się bezpośrednio z wiecznej Osobowości Bytu Pierwoistnego,
4. jest jedyną kategorią bytu mogącą istnieć zarówno w czasoprzestrzeni wszechświata, jak i w sferze poza czasem i przestrzenią.
Poniżej omawiam szerzej te punkty.
Nie jesteśmy zwierzętami. Nie jesteśmy właściwie częścią przyrody, chociaż nasze ciało fizyczne przez pewien czas jest z nią związane. Na zewnątrz widać, że jesteśmy podobni do zwierząt, ale nie jest to nasza istotna cecha. Oczywiście, odżywiając się produktami z przyrody, śpiąc regularnie i wykonując różne czynności fizjologiczne, funkcjonujemy podobnie do zwierząt. Jednakże na tych czynnościach nasze podobieństwo do nich się kończy. Jest tak dlatego, gdyż ludzkim ciałem, czyli osobą fizyczną człowieka, kieruje wewnętrzna osoba duchowa. Traktuje ona naszą osobę fizyczną jak narzędzie do czasowego istnienia w materialnym świecie. Zwierzęta wykonują wszystkie czynności całym swoim ciałem, podczas gdy człowiek używa ciała jako struktury przeznaczonej do rozwoju swej niewidzialnej duchowej osobowości.
Gdy rozmawiamy z drugą osobą, to nie mówimy do jej postaci, ale do osoby, która jest jakby w jej środku. Czujemy, że nasze słowa płyną gdzieś do głębi naszego słuchacza i wzbogacają jego wiedzę. To, a także wiele ważnych duchowych zjawisk, które dotyczą jedynie ludzi, całkowicie odróżnia nas od zwierząt. Zatem ludzkie ciało obdarzone zmysłami fizycznymi, czyli nasza osoba fizyczna, jest przede wszystkim środkiem transportu i płaszczyzną życiową dla rozwoju naszej wewnętrznej osobowości w okresie funkcjonowania w fizycznym świecie. Tę wewnętrzną osobowość, czyli wieczny byt, teoria inteligentnego stworzenia nazwała osobą duchową. Wygląda na to, że to ona jest właściwym stanem istnienia człowieka. Powinna ona kierować całym naszym życiem, mając w sobie cel rozwoju do doskonałości równej Stwórcy.
Zatem za pomocą teorii inteligentnego stworzenia wykazuję, że człowiek, tak jak już wspomniałem poprzednio, jest osobną kategorią bytu wobec całego wszechświata. Wskazuje na to unikalna ludzka osobowość, która stoi za ogromnymi dokonaniami cywilizacyjnymi osiągniętymi w bardzo krótkim czasie w stosunku do wieku wszechświata. Moja teoria wprowadza wiedzę, że człowiek, jako mieszkaniec czasoprzestrzeni wszechświata, przebywa w niej tylko czasowo jako osobowość stwórcza. Potem, po śmierci fizycznej, żyje nadal wiecznie w stanie poza czasem i przestrzenią. Zatem raz zaczęte życie człowieka nigdy się nie kończy, a wkład jego osobowości dołącza do dzieła, którego przedtem dokonał jego Stwórca.
Teoria inteligentnego stworzenia wykazuje, że osoba duchowa człowieka wyłania się z Bytu Pierwoistnego, tak jak noworodek wyłania się z łona matki. Jej narodzenie nie jest jednak wynikiem zapłodnienia, jak to ma miejsce w przypadku fizycznego poczęcia. Ma ona swój początek w Sercu Bytu Pierwoistnego, gdy rozpocznie się w organizmie kobiety zgodny z Jego koncepcją proces wynikły z wniknięcia męskiego plemnika do komórki jajowej. Z tego wynika, że akt zapłodnienia, pomimo że decyzja o nim pochodzi od człowieka, jest bardzo istotnym wydarzeniem dla Stwórcy, gdyż w rzeczywistości pociąga ona za sobą Jego uczestnictwo w tworzeniu się życia ludzkiego. Według mojej teorii powstawanie osoby duchowej nie jest związane z żadnym procesem upływania czasu, gdyż świat duchowy jest poza czasem i przestrzenią. Jej powstanie jest bowiem stwórczym aktem Bytu Pierwoistnego pobudzonego ludzką decyzją. Moja teoria próbuje wykazać, że decyzja powołania do życia nowego człowieka jest wspólnym aktem stwórczym inteligentnych istot duchowych, czyli ludzi oraz Bytu Pierwoistnego. Osoba duchowa kształtowana jest z Energii Stwórcy równolegle do kształtującego się embrionu w łonie matki. Zapoczątkowuje ona więc swoje wieczne życie jako rozwijająca się osobowość wewnątrz Osobowości Bytu Pierwoistnego. Stwórca przekazuje jej jakby część Samego Siebie w postaci Swojej Inteligencji, Woli i Miłości oraz „kawałek” Swego Serca. W harmonii z procesem biologicznym, czyli w momencie naszego narodzenia, Stwórca uaktywnia się, aby tchnąć ukształtowaną w Sobie formę osoby duchowej w rodzącą się osóbkę fizyczną. Tak oto unikalna osobowość ludzka urzeczywistnia się w chwili naszego narodzenia się. Jest ona zarówno dzieckiem swych rodziców jak i Ojca Niebieskiego.
Byt Pierwoistny jest w pewnym sensie „specjalistą” od tworzenia, czyli „generowania” z Siebie wszelkich istot duchowych. Są one wszystkie wieczne, tak jak On. Tymczasem inne żywe byty są skutkiem przemian w świecie fizycznym, które intepretujemy za pomocą ewolucji. To znaczy, że zgodnie z koncepcją Stwórcy, ludzkie ciało oraz inne organizmy biologiczne stale przekazują pochodzące od Niego życie następnym pokoleniom. Jednak tylko w przypadku ludzi, Stwórca przekazuje bezpośrednio z Siebie zaczątek osoby duchowej, co jest początkiem jej rozwoju w ciele fizycznym. Dzięki temu Byt Pierwoistny przekazuje człowiekowi Swoją Inteligencję, Wolę i Uczuciowość. Jest to obecnie jedyny udział Stwórcy w działaniu wszechświata, jakby interwencja w świat fizyczny.
W teorii inteligentnego stworzenia kształtuję tezę, że czas i przestrzeń powstały, aby człowiek mógł doprowadzić swoją osobowość do doskonałości. Tworząc tę teorię, przejrzałem doświadczenia ludzkości trwające aż do czasów obecnych. Doszedłem do wniosku, że osiągnięcie doskonałości jest nierozerwalnie związane z naszą wiecznością. Można nawet stwierdzić, że bez doskonałości wieczność nie ma sensu. Doskonałość osiągnięta w życiu fizycznym jest bowiem niezbędna, aby osoba duchowa nie musiała trwać w zawieszeniu, zanim wejdzie do stanu poza czasem i przestrzenią. Dlatego rola naszej osoby fizycznej, która prowadzi nas przez całe życie fizyczne, jest tak ważna.
Reasumując, pierwszym i najważniejszym krokiem w rozwoju człowieka jest zrozumienie, że każdy z nas jest istotą wieczną i że na pewno nie jest zwierzęciem. Skoro nasza osoba duchowa jest związana z Bytem Pierwoistnym, który przekazał jej Swoją wieczność, to nasze życie jest wpisane w logiczny ciąg rozwoju od samego narodzenia aż do stanu istoty na Jego Obraz i podobieństwo. W ten sposób, przez logiczne ciągi myślowe, moja teoria próbuje zmienić wiarę religijną we właściwą wiedzę duchową. Nie mam zamiaru nikogo przekonywać na siłę, że istnieje Byt Pierwoistny, stan poza czasem i przestrzenią czy nieśmiertelny byt w ludziach. Nie mogę tego robić na tej samej zasadzie, jak nie mogę przekonywać kogoś, że istnieje energia i prawa, które kształtują świat. Wiedza o tym wszystkim wnika stopniowo do ludzkiej świadomości, rozszerzając stale zakres jej poznania. Temu między innymi służy moja teoria inteligentnego stworzenia. W skrócie próbuje ona zastąpić wiarę religijną wizją o charakterze naukowym.