Teoria inteligentnego stworzenia (t6)

 

Definicje w teorii inteligentnego stworzenia pochodzące z

Teorii wiecznego istnienia

Sfera poza czasem i przestrzenią to stan niczym nieograniczony, ani czasem, ani przestrzenią. Stanowi on wszystko poza sferą wszechświata, czyli wszystko, co jest w stanie pojąć nasza wyobraźnia. Według teorii wiecznego istnienia wszechświat pojawił się w wyniku gwałtownego zdarzenia jakby wewnątrz stanu poza czasem i przestrzenią. Obrazowo można powiedzieć, że wszechświat nadal tkwi wewnątrz stanu poza czasem i przestrzenią. Ten wieczny stan jest jedyną „przestrzenią”, w której możliwe jest istnienie Bytu Pierwoistnego. Według teorii wiecznego istnienia wypełnia On ją całkowicie. Można powiedzieć, że utożsamia się z nią. Stąd powstało twierdzenie teorii wiecznego istnienia, że wszechświat powstał z Bytu Pierwoistnego. Zarówno istnienie stanu poza czasem i przestrzenią, jak i Bytu Pierwoistnego są głównymi pojęciami, z których wywodzą się wszelkie ustalenia tworzące Teorię Inteligentnego Stworzenia. W pojęciu teologicznym sferę poza czasem i przestrzenią można nazwać światem lub wszechświatem duchowym.

„Osobowe” definicje używane w tej teorii.

Byt jest stanem obdarzonym istnieniem.

Istota jest bytem obdarzonym życiem.

Osoba jest wieczną istotą obdarzoną inteligencją, uczuciowością i wolą. Teoria wiecznego istnienia wykazuje, że tym „obdarzającym” jest Stwórca, czyli Byt Pierwoistny, który posiada Źródłową Osobowość. Będąc Obdarzającym, jest „wzorcową osobowością” dla wszystkich innych osób duchowych.

Byt Pierwoistny to Źródłowa Istota nieograniczona czasowo i przestrzennie przenikająca swą obecnością stan poza czasem i przestrzenią. Z Niej bezpośrednio pochodzą istoty wieczne, czyli osoby duchowe ludzi i aniołowie. Byt Pierwoistny jest także początkowym źródłem powstania bytów istniejących czasowo, zarówno tych żywych jak i martwych. W pojęciu naukowym jest Stwórcą wszechświata, czyli Pierwszą Przyczyną wszechrzeczy, inaczej Początkiem oraz Poruszycielem czasoprzestrzeni wszechświata.

Określenia Bytu Pierwoistnego

Traktując Byt Pierwoistny jako cel poznania, należy wziąć pod uwagę to, że: powinien być Sprawczą Pierwszą Przyczyną,

powinien być Początkową Koniecznością,

powinien być nieograniczonym Źródłem Energii,

powinien być Inteligentnym Źródłem Praw

powinien być Absolutem pod każdym względem,

powinien być Doskonałością i Wzorcem Dobra,

powinien być Nieskończonością i Wiecznością.  

Cechy Bytu Pierwoistnego

Teoria inteligentnego stworzenia przyjmuje w swych tezach trzy podstawowe cechy Bytu Pierwoistnego. Są nimi: Wieczność, Absolutność i Doskonałość.

Atrybuty Bytu Pierwoistnego 

Według teorii inteligentnego stworzenia pierwszym głównym atrybutem Bytu Pierwoistnego jest Jego Strona Wewnętrzna, czyli Osobowość, którą kształtują Jego przymioty. Drugim Jego głównym atrybutem jest Energia Pierwszej Przyczyny, która wraz z Jego Osobowością jest „budulcem” wszystkiego.

Przymioty Bytu Pierwoistnego

Według mojej teorii Jego przymiotami są: Wola, Inteligencja i Uczuciowość, które przenikając się, tworzą Centrum Jego Osobowości. Centrum oznacza Jego Serce, czyli źródło Pierwoistnej Siły Miłości.

Charakter Bytu Pierwoistnego

jest funkcją zintegrowanej w Nim dwoistości, która stanowi przyczynę biegunowości stanów materii oraz jej plusowości i minusowości. Dotyczy to też męskości i żeńskości w całej żywej przyrodzie i w człowieku.

Akt stworzenia przez Byt Pierwoistny

Moja teoria definiuje powstanie wszechświata jako stworzenie, czyli jako akt powstania czasoprzestrzeni wszechświata razem z momentem wprowadzenia do niej praw oraz praenergii pochodzącej od Pierwszej Przyczyny, czyli Bytu Pierwoistnego. Do definicji stworzenia wchodzi również akt przemiany praenergii w różne stany energii oraz materii. Stało się to w polu siłowym wytworzonym przez supersiłę, która pochodzi z Inteligentnego Bytu Pierwoistnego. Zatem według mojej teorii tworzył On czasoprzestrzeń wszechświata z samego Siebie, zgodnie ze Swoimi atrybutami, cechami i przymiotami. Inaczej mówiąc, dokonał stworzenia ze Swej Praenergii uformowanej przez Prawa tkwiące w Jego Osobowości. Ich Źródłem są: Jego Inteligencja, Wola i Uczuciowość, które w kształtowaniu wszechświata były kierowane przez Pierwoistną Siłę Miłości W ramach stworzenia wnoszę też wiedzę o trzech zjawiskach z początku wszechświata. Dotyczą one pojęcia osobliwości, istnienia ciemnej materii i zjawiska ciemnej energii.

Osobowość Bytu Pierwoistnego jest Wewnętrzną Stroną Bytu Pierwoistnego wypełniającą stan poza czasem i przestrzenią. Przymiotami Jego Osobowości są: Wola, Inteligencja i Uczuciowość ześrodkowane w Jego Sercu. Te przymioty tworzą sąd egzystencjalny o tym, że Osobowość Bytu Pierwoistnego jest wiecznym Jego stanem, tak jak osoba duchowa człowieka jest wiecznym stanem człowieka.

Energia Pierwszej Przyczyny – to niewyczerpalna pierwoistna energia, z której wszystko powstało. Wypełnia ona stan poza czasem i przestrzenią (jako praenergia) i czasoprzestrzeń wszechświata, w którym tworzy formy energii i materii. Jest „tworzywem” lub inaczej „budulcem” wszystkiego, co znajduje się we wszechświecie. Stanowi ona Zewnętrzną Stronę Bytu Pierwoistnego, podobnie jak osoba fizyczna człowieka stanowi ludzką stronę zewnętrzną.

Serce Bytu Pierwoistnego – jest rdzeniem Jego Osobowości. Jest też źródłem Jego Pierwoistnej Siły Miłości. Serce Bytu Pierwoistnego stanowi Centrum, w którym skupiają się Jego Uczuciowość, Inteligencja i Wola. Jest Ono jakby „punktem”, od którego się zaczyna wszystko to, czego dokonuje Byt Pierwoistny.

Miłość Bytu Pierwoistnego – to strumień energii mający swoje źródło w Sercu Bytu Pierwoistnego. Dotyczy ona jednego z Jego głównych przymiotów, czyli Uczuciowości. Ukierunkowana Miłość Stwórcy tworzy największą supersiłę we wszechstworzeniu, czyli Pierwoistną Siłę Miłości. Kierunek nadają jej dwa pozostałe główne przymioty Boga, to znaczy Jego Inteligencja i Wola. Według teorii wiecznego istnienia właściwy kierunek Siły Miłości tworzy dobro.

Aktywność Bytu Pierwoistnego

Przymioty Bytu Pierwoistnego tworzą wspólnie z Jego atrybutami stan będący Centrum Jego Osobowości, czyli Serce. Dzięki nim wytwarza Ono Pierwoistną Siłę Miłości, czyli jest siłą stwórczą. Na płaszczyźnie naukowej jest ona traktowana jako supersiła. To ona zapoczątkowała wszechświat ze wszystkimi formami energii, materii, sił, praw natury oraz żywych bytów.

 

Istota duchowa – to wywodząca się bezpośrednio od Stwórcy wieczna osoba, która została obdarzona przymiotami Jego Osobowości. W ramach tej kategorii mieszczą się aniołowie oraz każda osoba duchowa człowieka (dla uzupełnienia: byt oznacza stan istnienia, a istota to byt obdarzony życiem).

Człowiek – to byt istniejący wiecznie od momentu swego fizycznego narodzenia. Jest pochodną Bytu Pierwoistnego zrodzoną przez Niego w postaci osoby duchowej, która na okres życia fizycznego potrzebuje osoby fizycznej od swych „ziemskich” rodziców. W pierwszej fazie życia osoba fizyczna i duchowa są zintegrowane. Po zakończeniu okresu przebywania na Ziemi każdy człowiek jako osoba duchowa kontynuuje wieczne życie w świecie duchowym. Istota ludzka jest najwyższą i odrębną od innych formą życia.

Osoba fizyczna człowieka – to nasze ciało fizyczne obdarzone instynktem życia podobnym w pewnym stopniu do instynktu u zwierząt. W teorii wiecznego istnienia ten instynkt został nazwany duszą fizyczną, czyli wewnętrzną naturą kierującą ciałem człowieka.

Osoba duchowa człowieka – jest osobowością wyłonioną z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Stanowi ona właściwego wiecznego człowieka. Według mojej teorii wyłania się ona bezpośrednio z Energii Stwórcy w tym samym momencie, w którym rodząca się osoba fizyczna opuszcza łono matki. Stwórca formuje ją wokół osobowościowego centrum dziedziczonego od Niego, czyli wokół naszego serca. Przekazuje On jej ze Swego Serca wewnętrzną naturę kierującą, którą moja teoria określa jako duszę duchową.

 

Sądy egzystencjalne essenceizmu,

których używa teoria inteligentnego stworzenia

Głównym sądem egzystencjalnym mojej teorii jest to, że Osobowość Bytu Pierwoistnego, będąca Jego Stroną Wewnętrzną (Duchową), przenika sobą Energię Pierwszej Przyczyny, która stanowi Jego Stronę Zewnętrzną (Fizyczną). Tak określony Byt Pierwoistny jest w pełni zintegrowany ze stanem poza czasem i przestrzenią. Obrazowo można powiedzieć, że Byt Pierwoistny „wypełnia” tę sferę całym Sobą.

Kolejnym sądem egzystencjalnym jest to, że Byt Pierwoistny stworzył wszystko ze Swojej Osobowości będącej źródłem Jego Praw. Jest Ona doskonale zharmonizowana i zintegrowana z Energią Pierwszej Przyczyny będącą „budulcem” wszechświata. To określa Byt Pierwoistny jako Stwórcę.

Dalszym sądem egzystencjalnym jest to, że Byt Pierwoistny wyłonił również z Siebie wieczne istoty: ludzi i aniołów. To też określa Go jako Stwórcę.

Inny sąd egzystencjalny wyjaśnia, że „model” Bytu Pierwoistnego rzutuje na „model” człowieka, którego osoba duchowa ma taką samą pozycję wobec osoby fizycznej, jak Osobowość Bytu Pierwoistnego (Jego Strona Wewnętrzna) wobec Energii Pierwszej Przyczyny (Jego Fizycznej Strony Zewnętrznej).

Z szerszym opisem sądów egzystencjalnych można się zapoznać w opracowaniach systemu essenceizm, który ukształtował teorię inteligentnego stworzenia. Do dyspozycji jest osiem książek o essenceizmie. Ich tytuły zostały podane na początku tego opracowania.